G-code to język programowania używany do instruowania maszyn takich jak drukarki 3D i maszyny CNC, aby wykonywały polecenia. G-code używa indywidualnych poleceń z literą początkową, taką jak “G” lub “M”, po której następuje liczba określająca polecenie i wartość.
Polecenia mogą być również tworzone z serii tych kombinacji, aby uwzględnić wiele osi. Jako prosty przykład G-code, “G0 X15” spowoduje przesunięcie osi X drukarki o 15 mm w kierunku dodatnim.
Slicery to kolejny element w druku 3D, służący do przekształcenia pliku modelu 3D (STL, OBJ, 3MF, itp.) w skrypt G-code. Podczas gdy możesz pobrać model 3D w formacie STL, aby drukarka 3D mogła go wydrukować, slicer musi przekształcić Twój plik w skrypt G-code.
G-code początkowy i końcowy to zestawy instrukcji, które drukarka 3D wykonuje przed i po każdym wydruku. W przeciwieństwie do G-code dla rzeczywistego drukowania modelu, skrypty G-code startu i końca pozostają takie same dla każdego wydruku, chyba że je zmienisz.
Zazwyczaj slicery posiadają wstępnie ustawione podstawowe skrypty G-code startu i końca, które są zaprojektowane do pracy z większością drukarek. Zazwyczaj skrypt startowy zapewnia, że hot-end i platforma mają prawidłowe temperatury, a drukarka ustawia wszystkie osie przed drukowaniem. Może on nawet zawierać linię testową do uruchomienia hot-endu i ekstrudera. Skrypt końcowy schładza hot-end, aby zapobiec zjawisku heat-creep po zakończeniu drukowania i wyłącza silniki i inne komponenty używane do drukowania.
Teraz, gdy znasz już podstawy, omówimy dlaczego możesz chcieć zmienić swój startowy i końcowy G-code, jak to zrobić i jakie zmiany możesz wprowadzić.
Dlaczego warto go zmienić?
Twój slicer ma prawdopodobnie domyślny skrypt startowy i końcowy G-code dostosowany do parametrów, które początkowo wprowadzileś do slicera (wymiary platformy , offsety, itp.), aby pracować z drukarką. Te domyślne skrypty są dość podstawowe i uniwersalne, dzięki czemu większość drukarek 3D może je z łatwością śledzić.
Chociaż domyślny skrypt może nie być zły, możesz chcieć go zmienić, aby dodać specjalne skrypty, takie jak:
- Dodanie sondy osi Z do automatycznego poziomowania platformy
- Drukowanie testowej linii
- Dźwięki alarmowe (na przykład głośny sygnał dźwiękowy lub ćwierkanie po zakończeniu drukowania)
- Chłodzenie drukarki po zakończeniu pracy
- Automatyczna sekwencja usuwania części
Jeżeli Twoja drukarka nie posiada pamięci wbudowanej (EEPROM), możesz również potrzebować użyć skryptu startowego G-code, aby przypomnieć drukarce o przestrzeganiu pewnych parametrów. Te monity mogą powiedzieć drukarce, aby włączyła ustawienia do procesu drukowania, takie jak przesunięcia Z, przesunięcia sond, dostrojenia PID i inne.
Wprowadzanie zmian
Aby zmienić początkowy i końcowy skrypt G-code, będziesz musiał użyć swojego slicera. W tej części omówimy, jak to zrobić w programie Cura. Jeśli jednak używasz innych slicerów, proces ten powinien być bardzo podobny.
- Otwórz program Cura (lub wybrany slicer) i przejdź do ustawień maszyny, klikając zakładkę “Settings”.
- Po otwarciu paska ustawień, kliknij “Printer”, a następnie “Manage Printers”.
- Kliknij “Machine Settings”, a zobaczysz początkowy i końcowy skrypt G-code w dwóch polach na dole wyskakującego ekranu.
- Edytuj te skrypty G-code w dowolny sposób, kopiując istniejące skrypty lub pisząc własne.
- Po zakończeniu edycji skryptów kliknij poza polem tekstowym, aby zapisać nowe początkowe i końcowe skrypty G-code.
Częste komendy
Poniżej wymieniliśmy kilka typowych poleceń (nie całych skryptów) i ich działanie. Użyliśmy symbolu “[x]” w miejscach, w których będziesz musiał użyć niestandardowej wartości dla swojej maszyny (np. rozmiar platformy, offset, itp.).
- G92 E0: Resetuje ekstruder i przygotowuje drukarkę do nowego wydruku. Zalecamy użycie tego w skrypcie startowym G-code.
- G28: Ustawia wszystkie osie w pozycji wyjściowej.
- G1 X[x] Y[x] Z[x] F[x] E[x]: Przesuwa głowicę drukującą i ustawia prędkość podawania. Zazwyczaj po tym poleceniu następuje odmiana tego samego polecenia i jest ono używane do drukowania linii testowej.
- G1 Z[x]: Przesuwa oś Z. Zapewnia to, że głowica drukująca nie skrobie po podłożu podczas przechodzenia do pozycji początkowej wydruku i nie skrobie po wydruku po jego zakończeniu.
- G1 F[x] E[-x]: Nakazuje drukarce wycofanie lub ściągnięcie filamentu za pomocą ekstrudera. Jest to często używane po zakończeniu druku.
- M106 S[x]: Ustawia prędkość wentylatora chłodzącego, aby schłodzić hot-end lub wyłączyć wentylator chłodzący po zakończeniu drukowania.
- M104 S0: Wyłącza hot-end (przez ustawienie temperatury na 0 °C). Zalecamy użycie tego polecenia na końcu skryptu G-code.
- M84: Wyłącza wszystkie silniki maszyny. Zalecamy również użycie tego polecenia na końcu końcowego skryptu G-code.
Żródło: https://all3dp.com
